ریخته گری فسفات به یک ماده ریخته گری ترکیب شده با اسید فسفریک یا فسفات اطلاق می شود و مکانیسم سخت شدن آن به نوع چسب مورد استفاده و روش سخت شدن مربوط می شود.
اتصال دهنده فسفات قابل ریخته گری می تواند اسید فسفریک یا محلول مخلوط دی هیدروژن فسفات آلومینیوم باشد که در اثر واکنش اسید فسفریک و هیدروکسید آلومینیوم تولید می شود. به طور کلی، بایندر و سیلیکات آلومینیوم در دمای اتاق (به جز آهن) واکنش نشان نمی دهند. حرارت دادن برای آبگیری و متراکم کردن بایندر و چسباندن پودر سنگدانه به یکدیگر برای به دست آوردن استحکام در دمای اتاق مورد نیاز است.
هنگامی که از منعقد کننده استفاده می شود، نیازی به حرارت دادن نیست و می توان پودر منیزیم ریز یا سیمان آلومینا بالا را برای تسریع انعقاد اضافه کرد. هنگامی که پودر ریز اکسید منیزیم اضافه می شود، به سرعت با اسید فسفریک واکنش نشان می دهد تا تشکیل شود و باعث گیرش و سخت شدن مواد نسوز می شود. هنگامی که سیمان آلومینات اضافه می شود، فسفات هایی با خواص ژل کنندگی خوب، فسفات های حاوی آب مانند کلسیم مونوهیدروژن فسفات یا دی فسفات تشکیل می شوند. هیدروژن کلسیم و غیره باعث متراکم شدن و سفت شدن مواد می شود.
از مکانیسم سخت شدن مواد ریخته گری نسوز اسید فسفریک و فسفات، مشخص شده است که تنها زمانی که سرعت واکنش بین سیمان و سنگدانه ها و پودرهای نسوز در طول فرآیند گرمایش مناسب باشد، می توان یک قالب ریخته گری نسوز عالی ایجاد کرد. با این حال، مواد خام نسوز به راحتی وارد فرآیند پودر شدن، آسیاب گلوله ای و اختلاط می شوند. آنها با عامل سیمان واکنش داده و هیدروژن را در حین اختلاط آزاد می کنند که باعث متورم شدن ماده ریخته گری نسوز، شل شدن ساختار و کاهش مقاومت فشاری می شود. این برای تولید اسید فسفریک معمولی و مواد ریخته گری نسوز فسفات نامطلوب است.
زمان ارسال: نوامبر-04-2021